Luca is sinds begin augustus terug van haar 4-maanden durende trip in Azië. Begonnen met een periode van bijna 2 maanden vrijwilligerswerk in Nepal, gevolgd door een trip naar Singapore, Maleisië en Indonesië. Ze deelt graag haar ervaringen en herinneringen met ons aan deze bijzondere tijd.
Waarom wilde je fysiotherapie in het buitenland doen?
Ik wilde een nieuwe ervaring opdoen binnen de fysiotherapie en ook graag wat van een andere cultuur meekrijgen in combinatie met reizen.
Wat was je gedachte vooraf bij het doen van vrijwilligerswerk in het buitenland?
In Nepal had ik veel hands-on therapie verwacht en dat de fysiotherapie daar minder bekend is.
“Na een beroerte willen ze leren zelfstandig naar de wc te gaan. Een leuke uitdaging! In Nepal gebruiken ze een hurktoilet… ”
Klopten deze verwachtingen als je er nu op terugkijkt?
Deels, in het ziekenhuis bijvoorbeeld werd nog steeds veel gebruik gemaakt van TENS en ultrageluid, maar dit was een leuke uitdaging om te onderbouwen waarom ik vond dat ze dit met oefeningen of mobilisaties moeten aanpakken.
Verder was fysiotherapie wel in opkomst, maar wisten veel mensen buiten de projecten niet wat je met fysiotherapie allemaal kan betekenen.
Wat is je het meest bijgebleven van de tijd op jouw project?
Hoe dankbaar de patiënten zijn voor je hulp! Daarnaast dat er zoveel mogelijk is zonder alle hulpmiddelen die we in Nederland hebben en je veel kunt doen met zelf management van de patiënt.
Wat vond je het leukste aan het doen van fysiotherapie in een andere cultuur?
De andere gewoontes ervaren en kijken wat je hier mee kan doe qua fysiotherapie. Zo wilden veel mensen na een beroerte weer zelfstandig naar de wc kunnen. In Nederland kennen wij een westers toilet, maar in Nepal is de gewoonte om een hurktoilet te gebruiken. Dat was een leuke uitdaging.
Wat vond je minder leuk?
Soms vond ik het wel lastig wanneer mensen mij helemaal niet konden verstaan. Met name bij het project in het ouderencentrum konden weinig mensen Engels. Door in het Nepalees te leren tellen, begroetingen te gebruiken en woorden als omhoog, omlaag, gaan zitten, lopen of staan kon ik me uiteindelijk alsnog prima redden. Het belangrijkste in Nepal is het woord Namaste trouwens, wat zowel hallo als dankjewel betekent.
Wat is volgens jou de beste manier om je voor te bereiden op het werken in het buitenland?
Niet teveel voorbereiden, laat je verassen als het gaat om fysiotherapie. Loop de eerste dag van het project een dagje mee en kijk daarna wat jij zelf kunt gaan betekenen, of waar jouw hulp welkom is in het project. Verder is het wel belangrijk dat je andere zaken zoals visum, creditcard en vaccinaties enzo van tevoren goed regelt. Maar hiervoor krijg je een checklist van Physical Therapy Abroad.
Wat wil jij tegen andere fysiotherapeuten of studenten zeggen die nog twijfelen om te gaan?
Zeker gaan, het is een nieuwe ervaring en het geeft je een bredere kijk op fysiotherapie. Ook leer je om creatief te zijn met beperkte fysiotherapeutische middelen.
Waarom kiezen voor Physical Therapy Abroad?
Omdat Mirthe vanaf het eerste contact vol enthousiasme voor jou op zoek gaat naar het beste project, en je tijdens het project nog steeds voor al je vragen bij haar terecht kunt!
Luca, bedankt voor het delen van je ervaringen in dit interview en je enthousiaste inzet op de verschillende projecten in Nepal!
— Team Physical Therapy Abroad
