“Iedere fysiotherapeut zou eens naar het buitenland moeten gaan om vrijwilligerswerk te doen!”
Malou reisde eind 2017 tot begin 2018 door Azië. Tussendoor deed ze vrijwilligerswerk als fysiotherapeut. Ze deelt graag haar ervaringen en herinneringen met ons aan deze bijzondere tijd.
Waarom wilde jij fysiotherapie in het buitenland doen?
Ik wilde graag weten hoe het er in het buitenland aan toe ging, wat de kennis was, hoeveel ik kon betekenen en met wat voor klachten deze mensen worstelen.
Wat was je gedachte vooraf bij het doen van vrijwilligerswerk in het buitenland?
Dat de hygiëne regels minder in acht zouden worden genomen zoals wij ze kennen in het Westen en dat mensen minder goed opgeleid zouden zijn.
Klopte deze verwachtingen als je er nu op terugkijkt?
Ja dat klopt zeker, in mijn geval waren er zelfs helemaal geen fysiotherapeuten. Alleen een arts die eens in de week aanwezig was maar echter minder kennis had dan een Nederlandse student geneeskunde.
Wat is je het meest bijgebleven van de tijd op jouw project?
De dankbaarheid van de mensen en de aandoeningen en beperkingen die mensen hier hebben, niet terug te zien in Nederland.
Wat is het leukst aan het doen van fysiotherapie in het buitenland?
De mensen zijn zo ontzettend blij met je, alle hulp die je ze kan geven is iets wat ze over het algemeen niet krijgen. Je weet dat je ze soms pijn moet doen bij bepaalde interventies, maar ze willen zo graag geholpen worden dat ze niet klagen en gewoon op hun tanden bijten. Altijd weer zo’n prachtige lach als je naar ze toe komt, een hand of knuffel die ze je geven. De hele ervaring van vrijwilligerswerk doen is zo ontzettend dankbaar!!
Wat is minder leuk?
Het was voor mij heel confronterend om te zien hoe de zorg gegeven werd en hoe de hygiëne was. Mensen waren echt afhankelijk van de vrijwilligers en de verzorgers. Op sommige momenten moest ik ook echt even weglopen, mijn tranen bedwingen (of soms gewoon laten stromen), het is niet te bevatten of uit te leggen wat dit met je doet.
Wat is volgens jou de beste manier hoe je duurzaam om kan gaan met vrijwilligerswerk in het buitenland?
Het zou het allermooiste zijn als er lokale verzorgers worden opgeleid die daar langdurig kunnen zijn, of zelfs therapeuten opleiden om de zorg te kunnen continueren. Ik ben van mening dat het belangrijk is dat vrijwilligers een tijdje op een plek zitten, zodat patiënten niet telkens opnieuw moeten wennen aan iemand.
Ook kan ik met mijn ervaring zeggen dat het zwaar is, emotioneel is het een rollercoaster waar je in terecht komt. Dat moet wel duidelijk zijn voor de vrijwilligers. Het zou mooi zijn als er een week overlap is met de volgende groep vrijwilligers zodat gegeven kunnen worden overgedragen, gewaarschuwd kan worden voor heftige momenten, maar ook zeker zodat de passie en het belang van je komst wordt overgedragen.
Wat wil jij tegen andere fysiotherapeuten of studenten zeggen die nog twijfelen om te gaan?
Gewoon doen! Je wordt er een rijker mens van! Je leert zo ontzettend veel, je leert creatief om te gaan met wat je hebt, je ziet beperkingen die je in Nederland niet ziet en doet beseffen hoe goed wij het hebben. Je kan echt wat toevoegen aan de wereld. Iedere fysiotherapeut zou eens naar het buitenland moeten gaan om vrijwilligerswerk te doen. Ik weet zeker dat ik dit nog eens ga doen.
Waarom kiezen voor Physical Therapy Abroad?
Omdat Mirthe en de rest van Physical Therapy Abroad echt alle passie in hun werk storten om te zorgen dat deze mensen in het buitenland fysiotherapie kunnen krijgen. Super!
