Voor het schrijven van een blog haal ik mijn inspiratie uit mijn eigen archief van reisblogs, foto’s en dagboeken. Terwijl ik op zoek ben naar een leuk verhaal over mijn stage in het buitenland (Zuid-Afrika) zie ik het volgende stukje tekst staan:
“Woensdag werd het beter toen we het internetcafé hadden bezocht en we eindelijk met familie konden skypen en MSN-en.”
Dit fragment komt uit april 2009, een moment waarop ik net met twee klasgenootjes ben begonnen aan ons buitenlandse avontuur. Ik moet er om lachen. Ik zie weer voor me hoe we destijds met moeite een geschikte plek vinden om op internet contact te leggen met het thuisfront. Het lijkt me dan ook leuk om jullie mee te nemen in de – bizar snelle –veranderingen in communicatie tijdens het reizen, van de afgelopen 10 jaar.
Internetcafés in Zuid-Afrika
Ik kan me het moment destijds nog goed herinneren. We verblijven tijdens onze stage op een bananenplantage net buiten het dorp Tzaneen. In dat dorp is maar één internetcafé die ’s avonds open is, waar wij na onze werkdag nog op de computer kunnen.
De eigenaar van het internetcafé geeft ons in de tweede maand een internetabonnement. Waar je normaal per half uur een bedrag betaald, mogen we nu onbeperkt het web op. Mijn geleende laptop van mijn vader zou ook via wifi op internet kunnen, helaas lukt dit niet. Daardoor moet ik met laptop en – speciaal voor de reis aangeschafte – webcam plus headset, achter in het kantoortje zitten en mag ik een kabeltje lenen van de medewerkers.
Het is op dat moment niet echt gebruikelijk om op reis je laptop mee te nemen. In de hostels is meestal slechts één computer aanwezig, waar naast een grote wachtrij, ook veel irritatie te vinden is, omdat de verbinding zo traag is. De meeste internetcafés hebben voldoende snelheid en er is altijd wel een computer vrij. Het is de plek waar je moet zijn als je een aantal uur op internet wil doorbrengen.
Als de maand voorbij is en wij dus een nieuw internetabonnement willen afsluiten verdubbelt de eigenaar de prijs. Het blijkt dat al onze Skype-gesprekken hem wel erg veel data heeft gekost…
MSN en Hyves in mijn studententijd
Dat ik aan het einde van mijn studie nog op MSN zit ben ik even kwijt – in mijn beleving is dat iets uit het tijdperk van mijn middelbare school – maar wel herinner ik me nog hoe populair Hyves op dat moment is. Hierop deel ik namelijk allerlei foto’s van onze stage en natuurlijk de berichten van mijn reisblog. De lokale collega’s en mensen die we onderweg ontmoeten vragen of ik ook op Facebook zit, maar pas bij terugkomst meld ik me hiervoor aan.
Mijn vrijwilligersreis door Midden-Amerika
Na mijn stage ga ik aan het werk en vertrek in 2011 voor vrijwilligerswerk naar Panama en Costa Rica. Hier neem ik mijn eigen mini-laptop mee. Het is mijn meest dierbare bezit deze reis. Ik zie hierop namelijk voor het eerst mijn neefje, die een paar dagen oud is, tijdens een videochat. Het enige moment waarop ik er van baal dat er zo’n scherp beeld en goede connectie is. Het geeft het idee dat ik echt even in Nederland ben – en daardoor veel heimwee krijg.
De internetcafés bestaan nog steeds, maar je merkt dat er nu ook gratis wifi op openbare plekken te vinden is. Hostels, restaurants en barretjes met internet zijn duidelijk populairder.
Onderweg kom ik mensen tegen die al een telefoon hebben waar ze goede foto’s mee maken en op internet gaan. Ze hebben geen aparte camera meer mee.
Wifi in bus, boot en trein in Canada en VS
Er gaan weer een aantal jaren voorbij en ik reis de wereld nog verder af. Zo kom ik o.a. in Canada en meerdere keren in de Verenigde Staten. Inmiddels is internet op je telefoon niet meer weg te denken uit de maatschappij, maar is het wel bijzonder om met je telefoon tijdens busritten van meer dan 6 uur ook op wifi te kunnen. In Amerika is dit heel normaal en ook tijdens mijn veerpont-tochten en trein/metro ritten is er wifi aanwezig.
Wanneer hebben we even geen internet?
In 2014 is het tijd voor een wereldreis. Letterlijk de hele wereld over; van Zuid-Amerika, naar Europa en Azië. Wil ik contact met het thuisfront? Joh, dan facetimen we toch even, of bel ik met de Skype-app op mijn telefoon. Ik heb wel een laptop mee, maar gebruik hem alleen om verhalen te typen en als opslag voor alle foto’s.
Ruim een jaar later gaat een droom in vervulling! Een cruise naar de Zuidpool, tijdens de jaarwisseling van 2016.
Hoewel wij aan boord achterlopen qua tijd, is het in Nederland al zover. Het is er middernacht, dus ik bel mijn moeder om haar en de rest van de familie een gelukkig nieuwjaar te wensen…
— Mirthe Timmerman
Eigenaresse Physical Therapy Abroad
